1 Kings 22:36
દિવસને અંતે સૂર્યાસ્ત થતાંજ રાજાની લશ્કરી છાવણીમાં એક મોટો પોકાર થયો, “દરેક જણ પોતપોતાના દેશમાં પોતપોતાને ઘેર જાવ.”
| And there went | וַיַּֽעֲבֹ֤ר | wayyaʿăbōr | va-ya-uh-VORE |
| a proclamation | הָֽרִנָּה֙ | hārinnāh | ha-ree-NA |
| host the throughout | בַּֽמַּחֲנֶ֔ה | bammaḥăne | ba-ma-huh-NEH |
| about the going down | כְּבֹ֥א | kĕbōʾ | keh-VOH |
| sun, the of | הַשֶּׁ֖מֶשׁ | haššemeš | ha-SHEH-mesh |
| saying, | לֵאמֹ֑ר | lēʾmōr | lay-MORE |
| Every man | אִ֥ישׁ | ʾîš | eesh |
| to | אֶל | ʾel | el |
| his city, | עִיר֖וֹ | ʿîrô | ee-ROH |
| man every and | וְאִ֥ישׁ | wĕʾîš | veh-EESH |
| to | אֶל | ʾel | el |
| his own country. | אַרְצֽוֹ׃ | ʾarṣô | ar-TSOH |