சூழல் வசனங்கள் 1-thessalonians 2:7
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:3

எங்கள் போதகம் வஞ்சகத்தினாலும் துராசையினாலும் உண்டாகவில்லை, அது கபடமுள்ளதாயுமிருக்கவில்லை.

אֶת
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:5

உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கிறபடி, நாங்கள் ஒருக்காலும் இச்சகமான வசனங்களைச் சொல்லவுமில்லை, பொருளாசையுள்ளவர்களாய் மாயம்பண்ணவுமில்லை; தேவனே சாட்சி.

אֶת
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:6

நாங்கள் கிறிஸ்துவின் அப்போஸ்தலராக உங்களுக்குப் பாரமாயிருக்கக்கூடியவர்களானாலும், உங்களிடத்திலாவது, மற்றவர்களிடத்திலாவது, மனுஷரால் வரும் மகிமையை நாங்கள் தேடவில்லை.

מִן
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:8

நாங்கள் உங்கள்மேல் வாஞ்சையாயிருந்து, தேவனுடைய சுவிசேஷத்தை உங்களுக்குக் கொடுத்ததுமல்லாமல், நீங்கள் எங்களுக்குப் பிரியமானவர்களானபடியினாலே, எங்கள் ஜீவனையும் உங்களுக்குக் கொடுக்க மனதாயிருந்தோம்.

אֶת, הָֽאָדָ֖ם
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:9

சகோதரரே, நாங்கள் பட்ட பிரயாசமும் வருத்தமும் உங்களுக்கு ஞாபகமாயிருக்கும்; உங்களில் ஒருவனுக்கும் பாரமாயிராதபடிக்கு, இரவும் பகலும் நாங்கள் வேலைசெய்து, தேவனுடைய சுவிசேஷத்தை உங்களிடத்தில் பிரசங்சித்தோம்.

מִן, הָ֣אֲדָמָ֔ה
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:10

விசுவாசிகளாகிய உங்களுக்குள்ளே நாங்கள் எவ்வளவு பரிசுத்தமும் நீதியும் பிழையின்மையுமாய் நடந்தோமென்பதற்கு நீங்களும் சாட்சி, தேவனும் சாட்சி.

אֶת
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:15

அந்த யூதர்கள் கர்த்தராகிய இயேசுவையும், தங்கள் தீர்க்கதரிசிகளையும் கொலைசெய்தவர்களும், எங்களைத் துன்பப்படுத்தினவர்களும், தேவனுக்கேற்காதவர்களும், மனுஷர் யாவருக்கும் விரோதிகளுமாயிருந்து,

אֶת
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:16

புறஜாதியார் இரட்சிக்கப்படுவதற்கு நாங்கள் அவர்களோடே பேசாதபடிக்குத் தடைபண்ணுகிறார்கள்; இவ்விதமாய் எக்காலத்திலும் தங்கள் பாவங்களை நிறைவாக்குகிறார்கள்; அவர்கள்மேல் கோபாக்கினை பூரணமாய் வந்திருக்கிறது.

הָֽאָדָ֖ם
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:18

ஆகையால், நாங்கள் உங்களிடத்தில்வர இரண்டொருதரம் மனதாயிருந்தோம், பவுலாகிய நானே வர மனதாயிருந்தேன்; சாத்தானோ எங்களைத் தடைபண்ணினான்.

הָֽאָדָ֖ם
1 தெசலோனிக்கேயர் 2:19

எங்களுக்கு நம்பிக்கையும் சந்தோஷமும் மகிழ்ச்சியின் கிரீடமுமாயிருப்பவர்கள் யார்? நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்து வரும்போது அவருடைய சந்நிதானத்திலே நீங்களல்லவா அப்படியிருப்பீர்கள்;

יְהוָ֨ה, אֱלֹהִ֜ים, מִן
of
formed
And
וַיִּיצֶר֩wayyîṣerva-yee-TSER
Lord
יְהוָ֨הyĕhwâyeh-VA
the
אֱלֹהִ֜יםʾĕlōhîmay-loh-HEEM
God
אֶתʾetet

הָֽאָדָ֗םhāʾādāmha-ah-DAHM
man
dust
the
עָפָר֙ʿāpārah-FAHR
of
מִןminmeen
the
ground,
הָ֣אֲדָמָ֔הhāʾădāmâHA-uh-da-MA
breathed
and
וַיִּפַּ֥חwayyippaḥva-yee-PAHK
into
his
nostrils
בְּאַפָּ֖יוbĕʾappāywbeh-ah-PAV
the
breath
נִשְׁמַ֣תnišmatneesh-MAHT
life;
of
חַיִּ֑יםḥayyîmha-YEEM
became
and
וַֽיְהִ֥יwayhîva-HEE
man
הָֽאָדָ֖םhāʾādāmha-ah-DAHM
soul.
a
לְנֶ֥פֶשׁlĕnepešleh-NEH-fesh
living
חַיָּֽה׃ḥayyâha-YA