2 Samuel 17 in Oriya

1 ଅହୀଥୋଫଲ ଅବଶା ଲୋମକକ୍ସ୍ଟ କହିଲା, ମୁ 12,000 ଲୋକ ବାଛିବି ଓ ଆଜି ରାତି ରେ ଦାଉଦଙ୍କର ପେଛ ୟାଅ।

2 ସେ କ୍ଲାନ୍ତ ଓ ଦୁର୍ବଳ ଥିବା ବେଳେ ମୁ ତାହାକକ୍ସ୍ଟ ଆକ୍ରମଣ କରି ଭୟ ଦଖାଇବେି, ତହିଁରେ ସମସ୍ତ ଲୋକମାନେ ପଳାଯନ କରିବେ। ମୁ କବଳେ ରାଜାଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ହତ୍ଯା କରିବି।

3 ତା'ପରେ ମୁ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ଫରୋଇ ଆଣିବି। ଯଦି ଦାଉଦ ମରିୟାଏ, ତବେେ ମୁ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ଶାନ୍ତି ରେ ଫରୋଇ ଆଣିବି।

4 ଏ କଥା ଅବଶା ଲୋମ ଓ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଇଶ୍ରାୟେଲର ନତେୃବର୍ଗମାନଙ୍କର ମନକକ୍ସ୍ଟ ପାଇଲା।

5 କିନ୍ତୁ ଅବଶା ଲୋମ କହିଲେ, ଅର୍କୀଯ ହୂଶଯକକ୍ସ୍ଟ ମଧ୍ଯ ଡାକ, ଆଉ ସେ କ'ଣ କହକ୍ସ୍ଟଛି ଶକ୍ସ୍ଟଣିବା।

6 ତେଣୁ ହୂଶଯ ଅବଶା ଲୋମ ନିକଟକକ୍ସ୍ଟ ଆସନ୍ତେ ଅବଶା ଲୋମ ତାଙ୍କୁ କହିଲା, ଅହୀଥୋଫଲ ଏପରି କହକ୍ସ୍ଟଅଛି, ଆମ୍ଭମାନେେ ତାହା କଥାନକ୍ସ୍ଟସା ରେ କରିବା କି? ଯବେେ ନ କରିବା ତବେେ ତୁମ୍ଭେ କକ୍ସ୍ଟହ।

7 ହୂଶଯ ଅବଶା ଲୋମକକ୍ସ୍ଟ କହିଲା, ଅହୀଥୋଫଲଙ୍କ ଦ୍ବାରା ଦିଆୟାଇଥିବା ମନ୍ତ୍ରଣା ଏହି ସମୟ ପାଇଁ ଭଲ ନକ୍ସ୍ଟ ହେଁ।

8 ହୂଶଯ ପକ୍ସ୍ଟଣି କହିଲା, ଆପଣ ନିଜର ବାପାଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ଓ ତାଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତି, ସମାନେେ ବୀର ଓ କ୍ଷେତ୍ର ରେ ଛକ୍ସ୍ଟଆ ହରା ବନ୍ଯ ଭଲ୍ଲୁକପରି। ପକ୍ସ୍ଟଣି ଆପଣଙ୍କର ବାପା ଯୋଦ୍ଧା ଓ ସେ ରାତିସାରା ଲୋକମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗ ରେ ରହିବେ ନାହିଁ।

9 ଦେଖନ୍ତକ୍ସ୍ଟ, ସେ ଏବେ କୌଣସି ଗକ୍ସ୍ଟମ୍ଫା ରେ, ରାସ୍ତା ରେ କି ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନ ରେ ଲକ୍ସ୍ଟଚକ୍ସ୍ଟଛନ୍ତି। ଯଦି ତୁମ୍ଭର ପିତା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଥମ ଆକ୍ରମଣ କରନ୍ତି, ଲୋକମାନେ ଏ ଖବର ଶକ୍ସ୍ଟଣିବେ। ସମାନେେ ଭାବିବେ, 'ଅବଶା ଲୋମର ଅନକ୍ସ୍ଟସରଣକାରୀମାନେ ହତାଶ ହେଉଛନ୍ତି।'

10 ତା'ପରେ ଯଦିଓ ସାହସୀ ଲୋକମାନଙ୍କ ପରି ଯେଉଁମାନେ ଗୋଟିଏ ସିଂହ ପରି ସାହସୀ ଅଟନ୍ତି, ଭୟଭୀତ ହବେେ। କାରଣ ସମସ୍ତ ଇଶ୍ରାୟେଲୀୟଗଣ ଜାଣନ୍ତି ଯେ, ତୁମ୍ଭର ପିତା ଗୋଟିଏ ସାହସୀ ଯୋଦ୍ଧା ଏବଂ ତାଙ୍କର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ଯ ବଳଶାଳୀ ଅଟନ୍ତି।

11 ମାତ୍ର ମାରେ ମନ୍ତ୍ରଣା ଏହି ଯେ, ଦାନଠାରକ୍ସ୍ଟ ବରେଶବୋ ପର୍ୟ୍ଯନ୍ତ ସମକ୍ସ୍ଟଦାଯ ଇଶ୍ରାୟେଲୀୟମାନେ ସମକ୍ସ୍ଟଦ୍ର ଓ ତୀରସ୍ଥ ବାଲକ୍ସ୍ଟକା ତକ୍ସ୍ଟଲ୍ଯ ଅସଂଖ୍ଯ ହାଇେ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ ସଂଗୃହିତ ହକ୍ସ୍ଟଅନ୍ତକ୍ସ୍ଟ। ଆପଣ ସ୍ବଯଂ ୟକ୍ସ୍ଟଦ୍ଧକକ୍ସ୍ଟ ୟାଆନ୍ତକ୍ସ୍ଟ।

12 ସେଥିପାଇଁ ସମାନେେ ଯେଉଁଠା ରେ ଲକ୍ସ୍ଟଚନ୍ତକ୍ସ୍ଟ ନା, ଆମ୍ଭମାନେେ ସଠାେରେ ଉପସ୍ଥିତ ହବେକ୍ସ୍ଟ ଓ ଭୂମିରେ ଶିଶିର ପଡିବାପରି ତାଙ୍କ ଉପରେ ପଡିବକ୍ସ୍ଟ। ଏବଂ ଆମ୍ଭମାନେେ ଦାଉଦ ଓ ତାଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ହତ୍ଯା କରିବକ୍ସ୍ଟ ଜଣକକ୍ସ୍ଟ ବି ଜୀବନ୍ତ ଛାଡିବକ୍ସ୍ଟ ନାହିଁ।

13 ଆହକ୍ସ୍ଟରି ଯବେେ କୌଣସି ନଗରକକ୍ସ୍ଟ ୟାଇଥିବେ, ତବେେ ସମସ୍ତ ଇଶ୍ରାୟେଲୀୟମାନେ ସହେି ନଗରକକ୍ସ୍ଟ ଦଉଡି ନଇେ ପଳାଯନ କରିବେ ଓ ଆମ୍ଭମାନେେ ନଗରର ପ୍ରାଚୀରକକ୍ସ୍ଟ ଭାଙ୍ଗି ଦବେକ୍ସ୍ଟ ଗୋଟିଏ ଗୋଡି ନରହିବା ପର୍ୟ୍ଯନ୍ତ ଆମ୍ଭମାନେେ ତାହା ଉପତ୍ୟକାକକ୍ସ୍ଟ ଟାଣିଦବେକ୍ସ୍ଟ।

14 ଅବଶାଲୋମ ଓ ସମସ୍ତ ଇଶ୍ରାୟେଲୀୟ ଲୋକ କହିଲେ, ଅହୀଥୋଫଲର ମନ୍ତ୍ରଣା ଅପେକ୍ଷା ଅର୍କୀଯ ହୂଶଯର ମନ୍ତ୍ରଣା ଉତ୍ତମ ଥିଲା। ସମାନେେ ଏହା କହିଲେ କାରଣ ଅଦରକାରୀ ଏହି ପ୍ରକା ରେ ଅବଶା ଲୋମକକ୍ସ୍ଟ ଦଣ୍ତ ଦବୋ ପାଇଁ ଅହୀଥୋଫଲର ଉତ୍ତମ ମନ୍ତ୍ରଣା ବ୍ଯର୍ଥକରିବା ପାଇଁ ସଦାପ୍ରଭୁ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ।

15 ହୂଶଯ ଏହିସବୁ ସାଦୋକ ଓ ଅବିଯାଥର ଯାଜକମାନଙ୍କୁ କହିଲା, ଅହୀଥୋଫଲ, ଅବଶାଲୋମକକ୍ସ୍ଟ ଓ ଇଶ୍ରାୟେଲର ନେତାମାନଙ୍କୁ ଏପରି ଭାବରେ ମନ୍ତ୍ରଣା ଦଇେଥିଲା। ମାତ୍ର ମୁ ଏପରି ମନ୍ତ୍ରଣା ଦଲେି।

16 ତେଣୁ ଶିଘ୍ର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦାଉଦଙ୍କ ନିକଟକକ୍ସ୍ଟ ପଠାଅ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ କକ୍ସ୍ଟହ। ସହେିଠା ରେ ରାତ୍ରି କଟାଅ ନାହିଁ, ଯେଉଁଠା ରେ ଲୋକମାନେ ମରକ୍ସ୍ଟଭୂମି ଭିତରକକ୍ସ୍ଟ ପାର ହାଇେଥିଲେ। ଏକାଥରେ ୟର୍ଦ୍ଦନ ନଦୀ ପାର ହାଇେ ଗ୍ଭଲିୟାଅ। ନୋହିଲେ ମହାରାଜ ଓ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ଲୋକମାନେ ସମସ୍ତେ ସଂହାରିତ ହବେେ।

17 ଧର୍ମଯାଜକର ପକ୍ସ୍ଟତ୍ର ଯୋନାଥନ ଓ ଅହୀମାସ୍-ଐନ୍ ରୋଗଲେ ରେ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲେ, ଯେ ହତେକ୍ସ୍ଟ ସମାନେେ ନଗର ଭିତରକକ୍ସ୍ଟ ୟିବାକକ୍ସ୍ଟ ଚାହିଁଲେ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଜଣେ ଦାସୀ ନଗରରକ୍ସ୍ଟ ବାହାରି ଆସିଲା ଏବଂ ଖବର ଦେଉଥିଲା। ତା'ପରେ ସମାନେେ ଗଲେ ଓ ରାଜା ଦାଉଦଙ୍କକ୍ସ୍ଟ କହିଲେ।

18 ମାତ୍ର ଏକ ପିଲା ସମାନଙ୍କେୁ ଦେଖି ଅବଶାଲୋମକକ୍ସ୍ଟ ଜଣାଇଲା। ତହକ୍ସ୍ଟଁ ସେ ଦକ୍ସ୍ଟ ହେଁ ଶିଘ୍ର ୟାଇ ବହକ୍ସ୍ଟରୀମ ରେ ଜଣକର ଗୃହ ରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ ଓ ତା'ର ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ରେ ଏକ କୂଅ ଥିବାରକ୍ସ୍ଟ ସମାନେେ ସଠାେରେ ଲକ୍ସ୍ଟଚି ଗଲେ।

19 ତହିଁରେ ଗୃହିଣୀ ଗୋଟିଏ ଢାଙ୍କକ୍ସ୍ଟଣି ନଇେ କୂଅ ମକ୍ସ୍ଟହଁ ରେ ଦଇେ ତହିଁ ଉପରେ ମର୍ଦ୍ଦିତ ଶସ୍ଯ ବିଛାଇ ଦେଲେ। ଏଣୁ କିଛି ଜଣା ପଡିଲା ନାହିଁ।

20 ଅବଶାଲୋମର ଦାସମାନେ ସହେି ସ୍ତ୍ରୀର ଗୃହକକ୍ସ୍ଟ ଆସି ପଚାରିଲେ, ଅହୀମାସ ଓ ଯୋନାଥନ କାହାଁନ୍ତି?

21 ଏଣୁ ସମାନେେ ଗଲାପରେ ସେ ଦକ୍ସ୍ଟଇ ଜଣ କୂଅ ମଧ୍ଯରକ୍ସ୍ଟ ବାହାରି ଦାଉଦ ରାଜାଙ୍କ ନିକଟକକ୍ସ୍ଟ ୟାଇ ଜଣାଇଲେ। ସମାନେେ ଦାଉଦଙ୍କକ୍ସ୍ଟ କହିଲେ, ଆପଣମାନେ ଏଠାରକ୍ସ୍ଟ ଶିଘ୍ର ନଦୀ ପାର ହାଇେ ଗ୍ଭଲିୟାଆନ୍ତକ୍ସ୍ଟ। କାରଣ ଅହୀଥୋଫଲ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ବିରକ୍ସ୍ଟଦ୍ଧ ରେ ଏହିପରି ଭାବରେ ମନ୍ତ୍ରଣା ଦଇେଛନ୍ତି।

22 ଏହାପରେ ଦାଉଦ ଓ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ସାଙ୍ଗଲୋକ ୟର୍ଦ୍ଦନ ନଦୀ ପାର ହାଇେ ଗଲେ। ପ୍ରଭାତ ଆଲକ୍ସ୍ଟଅ ସମୟକକ୍ସ୍ଟ ଯେ ୟର୍ଦ୍ଦନ ପାର ହାଇେ ୟାଇ ନ ଥିଲା। ଏହିପରି କହେି ହେଲେ ରହିଲେ ନାହିଁ।

23 ଏହାପରେ ଅହୀଥୋଫଲ ଯେତବେେଳେ ଦେଖିଲେ ଏହା ତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରଣା ଅନକ୍ସ୍ଟସା ରେ ଗଲାନାହିଁ, ସେ ତାଙ୍କ ଗଧ ଉପରେ ଚଢି ତାଙ୍କର ନିଜ ନଗରକକ୍ସ୍ଟ ଫରେିଲେ ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କ ବଂଶ ପାଇଁ ଏକ ଦଲିଲ୍ ଲେଖିଲେ ଏବଂ ନିଜେ ଫାଶି ହାଇେ ଗଲେ। ଏହିପରି ଭାବରେ ସେ ମଲା ଓ ନିଜର ପିତାର କବର ରେ କବର ପାଇଲା।

24 ଏହାପରେ ଦାଉଦ ମହନଯିମକକ୍ସ୍ଟ ଆସିଲେ।

25 ଅବଶାଲୋମ ଯୋୟାବଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ସ୍ଥାନାନ୍ତର କରି ଅମାସାଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ସୈନ୍ଯଦଳର ମୂଖ୍ଯ ଭାବରେ ନିୟକ୍ସ୍ଟକ୍ତି କଲେ। ଏହି ଅମାସା ଇସ୍ମାଯଲେୀଯ ଯେଥରଙ୍କର ପକ୍ସ୍ଟତ୍ର ଥିଲେ। ଅମାସାର ମା' ଥିଲେ ଅବୀଗଲ, ୟିଏ କି ସରକ୍ସ୍ଟଯାଙ୍କର ଭଉଣୀ ନାହଶଙ୍କର କନ୍ଯା ଥିଲେ। ୟିଏକି ଯୋୟାବଙ୍କର ମା' ଥିଲେ।

26 ପକ୍ସ୍ଟଣି ଇଶ୍ରାୟେଲ ଓ ଅବଶା ଲୋମ ଗିଲିଯଦ ଦେଶ ରେ ଛାଉଣୀ ସ୍ଥାପନ କଲେ।

27 ଯେତବେେଳେ ଦାଉଦ ମହନଯିମ ରେ ପହନ୍ଚିଲେ, ସେ ସଠାେରେ ଶୋବି, ମାଖୀର ଏବଂ ବର୍ସିଲଯଙ୍କକ୍ସ୍ଟ ଭଟେିଲେ। ଶୋବି ରଦ୍ଦାରକ୍ସ୍ଟ ଅେମ୍ମାନୀୟ ନାହଶଙ୍କର ପକ୍ସ୍ଟତ୍ର ଥିଲେ। ମାଖୀର ଲୋଦବାର ନିବାସୀ ଅମ୍ମୀଯଲରେ ପକ୍ସ୍ଟତ୍ର ଥିଲେ। ବର୍ସିଲଯ ରୋଗଲୀମନିବାସୀ ଗିଲିଯଦୀଯ ଥିଲେ।

28 ଅେମ୍ମାନୀୟମାନେ ବିଛଣା, ମାଠିଆ, ଅନ୍ଯାନ୍ଯ ପାତ୍ରସବୁ ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ଗହମ, ୟବ, ମଇଦା, ଭଜାଶସ୍ଯ, ଶିମ, ମସକ୍ସ୍ଟର ଏବଂ ଭଜା ବିରି।

29 ସମାନେେ ମଧ୍ଯ ମହକ୍ସ୍ଟ, ଦହୀ, ମଷେ ଏବଂ ଲହକ୍ସ୍ଟଣୀ ଆଣିଲେ। ସମାନେେ ଏହିସବୁ ସାମଗ୍ରୀଗକ୍ସ୍ଟଡିକ ଦାଉଦ ଓ ତାଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆଗ ରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କଲେ। କାରଣ ସମାନେେ କହିଲେ, ଲୋକମାନେ ମରକ୍ସ୍ଟଭୂମିରେ ନିଶ୍ଚିତ କ୍ଷକ୍ସ୍ଟଧାର୍ତ୍ତ, କ୍ଲାନ୍ତ ଓ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ହାଇେଥିବେ।

1 Moreover Ahithophel said unto Absalom, Let me now choose out twelve thousand men, and I will arise and pursue after David this night:

2 And I will come upon him while he is weary and weak handed, and will make him afraid: and all the people that are with him shall flee; and I will smite the king only:

3 And I will bring back all the people unto thee: the man whom thou seekest is as if all returned: so all the people shall be in peace.

4 And the saying pleased Absalom well, and all the elders of Israel.

5 Then said Absalom, Call now Hushai the Archite also, and let us hear likewise what he saith.

6 And when Hushai was come to Absalom, Absalom spake unto him, saying, Ahithophel hath spoken after this manner: shall we do after his saying? if not; speak thou.

7 And Hushai said unto Absalom, The counsel that Ahithophel hath given is not good at this time.

8 For, said Hushai, thou knowest thy father and his men, that they be mighty men, and they be chafed in their minds, as a bear robbed of her whelps in the field: and thy father is a man of war, and will not lodge with the people.

9 Behold, he is hid now in some pit, or in some other place: and it will come to pass, when some of them be overthrown at the first, that whosoever heareth it will say, There is a slaughter among the people that follow Absalom.

10 And he also that is valiant, whose heart is as the heart of a lion, shall utterly melt: for all Israel knoweth that thy father is a mighty man, and they which be with him are valiant men.

11 Therefore I counsel that all Israel be generally gathered unto thee, from Dan even to Beer-sheba, as the sand that is by the sea for multitude; and that thou go to battle in thine own person.

12 So shall we come upon him in some place where he shall be found, and we will light upon him as the dew falleth on the ground: and of him and of all the men that are with him there shall not be left so much as one.

13 Moreover, if he be gotten into a city, then shall all Israel bring ropes to that city, and we will draw it into the river, until there be not one small stone found there.

14 And Absalom and all the men of Israel said, The counsel of Hushai the Archite is better than the counsel of Ahithophel. For the Lord had appointed to defeat the good counsel of Ahithophel, to the intent that the Lord might bring evil upon Absalom.

15 Then said Hushai unto Zadok and to Abiathar the priests, Thus and thus did Ahithophel counsel Absalom and the elders of Israel; and thus and thus have I counselled.

16 Now therefore send quickly, and tell David, saying, Lodge not this night in the plains of the wilderness, but speedily pass over; lest the king be swallowed up, and all the people that are with him.

17 Now Jonathan and Ahimaaz stayed by En-rogel; for they might not be seen to come into the city: and a wench went and told them; and they went and told king David.

18 Nevertheless a lad saw them, and told Absalom: but they went both of them away quickly, and came to a man’s house in Bahurim, which had a well in his court; whither they went down.

19 And the woman took and spread a covering over the well’s mouth, and spread ground corn thereon; and the thing was not known.

20 And when Absalom’s servants came to the woman to the house, they said, Where is Ahimaaz and Jonathan? And the woman said unto them, They be gone over the brook of water. And when they had sought and could not find them, they returned to Jerusalem.

21 And it came to pass, after they were departed, that they came up out of the well, and went and told king David, and said unto David, Arise, and pass quickly over the water: for thus hath Ahithophel counselled against you.

22 Then David arose, and all the people that were with him, and they passed over Jordan: by the morning light there lacked not one of them that was not gone over Jordan.

23 And when Ahithophel saw that his counsel was not followed, he saddled his ass, and arose, and gat him home to his house, to his city, and put his household in order, and hanged himself, and died, and was buried in the sepulchre of his father.

24 Then David came to Mahanaim. And Absalom passed over Jordan, he and all the men of Israel with him.

25 And Absalom made Amasa captain of the host instead of Joab: which Amasa was a man’s son, whose name was Ithra an Israelite, that went in to Abigail the daughter of Nahash, sister to Zeruiah Joab’s mother.

26 So Israel and Absalom pitched in the land of Gilead.

27 And it came to pass, when David was come to Mahanaim, that Shobi the son of Nahash of Rabbah of the children of Ammon, and Machir the son of Ammiel of Lo-debar, and Barzillai the Gileadite of Rogelim,

28 Brought beds, and basons, and earthen vessels, and wheat, and barley, and flour, and parched corn, and beans, and lentiles, and parched pulse,

29 And honey, and butter, and sheep, and cheese of kine, for David, and for the people that were with him, to eat: for they said, The people is hungry, and weary, and thirsty, in the wilderness.